De Braziliaanse infrastructuursector, die publieke en private projecten omvat, is steeds meer gericht op operationele efficiëntie via methoden als kaizen (continue verbetering). In een recent onderzoek zijn vijf infrastructuurprojecten (2013-2014) geanalyseerd om de verhouding tussen activiteiten met toegevoegde waarde en activiteiten zonder toegevoegde waarde op bouwplaatsen te kwantificeren. Het doel was om een basislijn vast te stellen voor toekomstige verbeteringen, waarbij verspilling en inefficiënties werden geïdentificeerd die de productiviteit belemmeren.
Waarom dit belangrijk is: Infrastructuurprojecten in Brazilië hebben, net als die elders, vaak te kampen met verborgen inefficiënties. Begrijpen waar tijd en middelen verloren gaan is de eerste stap in de richting van het stroomlijnen van de activiteiten, het verlagen van de kosten en het verbeteren van de projectoplevering. Deze studie benadrukt dat zelfs bedrijven met een sterke technische expertise zich mogelijk niet bewust zijn van de omvang van de verspilling in hun routinematige processen.
Methodologie: multi-momentum- en chronoanalyse
Het onderzoek, uitgevoerd in samenwerking met Steinbock Consulting, maakte gebruik van twee belangrijke analytische technieken:
- Multi-Momentum Analyse (MMA): Deze methode omvat het maken van periodieke ‘momentopnamen’ van de activiteiten op de werkvloer, waarbij werknemers in drie groepen worden ingedeeld: degenen die direct waarde toevoegen, degenen die noodzakelijke ondersteunende taken uitvoeren (transport, inspectie) en degenen die inactief zijn of zich bezighouden met onnodig werk.
- Chrono-analyse: Dit omvat het registreren van de activiteiten op de werkvloer en het kwantificeren van de tijd die elke werknemer aan elke stap besteedt, waarbij de verhouding tussen tijd met toegevoegde waarde en tijd zonder toegevoegde waarde wordt berekend.
Bij beide methoden waren observaties betrokken die minstens 60 minuten duurden en soms hele diensten omvatten. Er werden zestien verschillende activiteiten waargenomen in vijf projecten: twee intracityprojecten (geanalyseerd als één), een snelweg, een spoorlijn, een pijpleiding en een woongebouw.
Belangrijkste bevindingen: een schokkende hoeveelheid afval
Uit het onderzoek bleek dat gemiddeld 57% van de projecttijd werd besteed aan activiteiten die geen waarde toevoegen. Dit cijfer onderstreept een cruciaal probleem: zelfs goed beheerde infrastructuurprojecten worden geplaagd door inefficiënties.
- Slechte voorbereiding: De belangrijkste oorzaak van verspilling bleek een ontoereikende voorbereiding op de werkvloer te zijn.
- Hoge transport- en verplaatsingsgraad: Projecten waarbij sprake is van grootschalige verplaatsingen (spoorwegen, snelwegen) hadden een lagere activiteit met toegevoegde waarde vanwege de enorme hoeveelheid niet-transformatief werk.
- Gebrek aan bewustzijn: Bedrijven met sterke capaciteiten waren zich vaak niet bewust van de omvang van de verspilling in hun dagelijkse activiteiten.
De gegevens illustreren dat het elimineren van activiteiten die geen waarde toevoegen, onmiddellijke productiviteitswinst zou kunnen opleveren. Het onderzoek suggereert dat managementteams middelen moeten toewijzen om deze inefficiënties aan te pakken en een gevoel van urgentie te bevorderen.
Wat dit betekent voor de toekomst
Deze studie biedt een duidelijke oproep tot actie: infrastructuurbedrijven in Brazilië moeten prioriteit geven aan afvalvermindering. De bevindingen tonen aan dat zelfs laaghangend fruit – eenvoudige procesverbeteringen – significante resultaten kan opleveren. Door de verspilling te kwantificeren en het bewustzijn te vergroten, biedt het onderzoek een basis voor een efficiëntere projectuitvoering en een sterkere, meer concurrerende infrastructuursector.
De bevindingen van het onderzoek zijn niet beperkt tot Brazilië. Inefficiënties in de infrastructuur zijn een mondiaal probleem, en de hier gebruikte methoden – multi-momentum- en chronoanalyse – kunnen overal worden toegepast om verspilling te identificeren en te elimineren.
Uiteindelijk onderstreept dit onderzoek het belang van continue verbetering en een niet aflatende focus op waardecreatie in infrastructuurprojecten
